Polska

Zbrodnia katyńska to jeden z najbardziej okrutnych aktów wojennego terroru, jakich w czasie II wojny światowej doświadczyła Polska.

12 marca 1999 r. Polska wraz z Czechami i Węgrami oficjalnie została członkiem NATO.

U progu nowego roku kolejne prestiżowe portale i pisma dzielą się swoimi rekomendacjami, które miejsca na świecie warto odwiedzić. Polska niezmiennie trafia do czołówki polecanych miejsc. Eksperci doceniają nie tylko krajobrazy, dobre połączenia, ale także i nasze ceny.

Ograniczanie podstaw programowych w zakresie tożsamości narodowej jest hańbą i sposobem na inżynierię społeczną, która ma stworzyć nowego człowieka, uśmiechniętego, lecz pozbawionego kodu kulturowego, który spaja ten naród od tysiąca już lat. Nie stać nas na utratę tej najważniejszej części polskiego społeczeństwa — przyszłych elit Rzeczpospolitej.

Trudno dzisiaj szukać na mapie Huty Pieniackiej, nie prowadzą do niej lokalne drogowskazy, a w Wikipedii możemy przeczytać: „wieś na Ukrainie, dzisiaj nieistniejąca”.

Emerytowany profesor Donald Pienkos aktywnie przyczynił się do wejścia Polski do NATO w 1999 r. Został zaproszony przez Konsula Generalnego RP Pawła Zyzaka w Chicago do wygłoszenia przemówienia podczas uroczystości z okazji 25. Rocznicy przyjęcia Polski, Węgier i Czech do Sojuszu.

Polskie elity w Warszawie coraz częściej posługują się pojęciem „skłócona Polonia”, które jest narracją, stworzoną w Warszawie przez elity „dobrej zmiany” dla zakamuflowania swojej nieudolności w pracy ze swoją diasporą.

Oto druga część artykułu na temat wspólnego raportu Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Sił Zbrojnych oraz Stałej Specjalnej Komisji ds. Wywiadu Izby Reprezentantów, opracowanego pod koniec ubiegłego roku.

Wywiad z Markiem Boberem, wieloletnim redaktorem naczelnym „Kuriera Chicago”.

Konflikt na Ukrainie powoli wygasa. Brak jest amunicji i możliwości zluzowania Ukraińców. Stad też pojawił się pomysł na wprowadzenie do konfliktu nowych żołnierzy. Cena za to jak mówi gen. Skrzypczak jest bardzo wysoka.

Już od najdawniejszych czasów starsi i najbardziej doświadczeni członkowie grup społecznych, rodów i rodzin kształcili młodszych, przekazywali im swoją wiedzę, przygotowując ich do objęcia kierowniczych ról w grupie i do umiejętnego współdziałania.